Boczniaki, znane również jako Pleurotus ostreatus, są drugim najpopularniejszym grzybem uprawianym w Polsce, tuż po pieczarkach. Są cenione zarówno za swoje walory smakowe i zdrowotne, jak i prostotę uprawy. Grzybobranie to popularne hobby wśród wielu Polaków, ale ze względu na ograniczony sezon na boczniaki, coraz więcej osób decyduje się na ich uprawę w domu lub ogrodzie. Wstępny pomysł uprawy tych grzybów pojawił się podczas I wojny światowej, kiedy to Niemcy szukali prostych i odżywczych sposobów na zaspokojenie głodu.
Jeżeli chodzi o miejsce uprawy, boczniaki można hodować zarówno na otwartym powietrzu, jak i wewnątrz budynków. Uprawa na świeżym powietrzu jest możliwa jedynie w miesiącach cieplejszych – od marca do października. Grzyby te preferują stanowisko zacienione i chronione przed wiatrem. Zaleca się wykopanie otworu o głębokości około 50 cm, z nasypami bocznymi zapewniającymi dostęp do światła tylko od północy. Alternatywą może być także uprawa pod zadaszeniem, np. w altance lub pod wiatą.
W związku z ograniczeniami stwarzanymi przez warunki atmosferyczne, okres uprawy boczniaków na otwartym powietrzu można wydłużyć poprzez hodowlę w tunelu foliowym. Ważne jest jednak, aby tunel był odpowiednio zacieniony i nie narażony na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. W takim środowisku boczniaki nie wymagają częstych nawodnień, ponieważ folia utrzymuje wilgoć.
Uprawa boczniaków przez cały rok jest możliwa jedynie w pomieszczeniu – garażu, piwnicy, na poddaszu czy na werandzie, które nie są ogrzewane. Optymalna temperatura dla rozwoju tych grzybów wynosi od 10 do 16°C. Należy też pamiętać, że w drugiej fazie uprawy boczniaki potrzebują dostępu do światła – naturalnego lub sztucznego.